Hümbət Quliyev: 

Allah haqqında

( pritça)

Lap əvvəllərdə Allah da insanların arasında yaşayırmış. O dövrdə insanların sayı çox az imiş və Allah da fikirlərində belə onu çağıranların yanına gələr, ehtiyacdan asılı olaraq öz köməyini göstərərmiş.

Sonradan insanlar çoxaldı, lap çoxaldı. İnsanların çoxalmağına baxmayaraq, Allah hər yana özünü vaxtında çatdırar, heç kəsdən öz Allah dəstəyini əsirgəməzmiş.

Allah müxtəlif insanların, müxtəlif də arzularını yerinə yetirməyi xoşlayarmış, bundan məmnunluq duyarmış, ana öz balalarına kömək etməkdən rahatlıq duyduğu kimi.

Bir gün insanlar baxırlar ki, Allah aralarında yoxdur. Hər yeri gəzsələr də, onu tapa bilmirlər. Onu son görən insanı arayırlar. Onu son görən insanın dülgər Həsən olduğu bəlli olur. Hamı yığışıb gedir dülgər Həsənin evinə və ondan soruşurlar ki;- Allah sənə nə deyib getdi.

Dülgər Həsən gələn camaata deyir:- Allah mənə dedi ki, insanların müxtəlif olan arzularını yerinə yetirmək mənə xoş və rahat idi, amma bu səhər duydum ki, bütün adamların içində yaınız bir istək var. Allah təəssüf hissi ilə əlavə etdi ki, onların bu istəyini mən heç vaxt yerinə yetirə bilməyəcəyəm, çünki onların bu diləyini yerinə yetirmək mənim heç Allah gücümdə də deyil.

İnsanlar Həsənə baxıb bir ağızdan soruşdular:- nə imiş insanların, bizlərin o istəyi?

Ətrafa çökən sükutun içindən dülgər Həsən dillənir:- Allah dedi ki, hər bir insan istəyir ki, qalan bütün insanlar məhz o istədiyi kimi olsun.

Allah bunu deyib yox oldu.

O vaxtdan Allah qeybə çəkilib.

Güman olunur ki, əgər insanlar eyni zamanda düşünsələr ki, başqaları heç vaxt onlar istəyən kimi olmayacaq, Allah yenidən insanların arasına qayıdar…

Hümbət Həsənoğlu