Fikrət Şiriyev: 

O, “təmkin atı ilə çox tozanaq atlını ötüb keçməyi bacaran” bir süvari idi...

Bakı Dövlət Universitetinin bütün kollektivi üçün üzücü olan bir xəbər-dünyanın Yalçın Əlizadəsiz qalması xəbəri hamımızı sarsıtdı. Dürüst, abırlı, nəcib ziyalılarından biri, çox gözəl və səmimi insan, Jurnalistika fakültəsinin dekanı (1999-2012), BDU Həmkarlar İttifaqı Komitəsinin sədri (1979-1989), Televiziya və radio jurnalistikası kafedrasının müdiri (1982-1999), Əməkdar jurnalist, professor Yalçın Mustafa oğlu Əlizadə haqqa qovuşdu.

Bu haqq sözü çoxmənalıdır, həm uca tanrı, həm də həqiqət kimi işlənir. İkinci mənada Yalçın müəllim elə haqq ilə bir yerdə idi, həqiqətin tərəfdarı, ədalətli, “boğazına sarınan ilanı tumarlayan”, bəzən “haqq yolu göstərdiyi haqqını qamarlasa da” əqidəsindən dönməyən, xeyirxahlığından əl çəkməyən bir kişi idi.

Professor Yalçın Əlizadəni digər insanlardan fərqləndirən ən mühüm cəhətlərdən biri də o idi ki, o, 35 ilə yaxın Universitetdə müxtəlif vəzifələrdə işləmişdir, lakin öz səmimiyyətini, insanlığını, əsas isə şərəfini və ləyaqətini itirmədi. Həmişə stabil, nəcib, yüksək intellektli, sadə, dürüst, qayğıkeş, məğrur, vicdanlı insan oldu.

O vaxtlar rektorun köməkçisi olduğuma görə yaxşı xatırlayıram ki, rektor Abel Məhərrəmovun dekan seçkilərində əsas meyar kimi götürdüyü “fakültənin nüfuzlu ziyalısı və universitet kollektivinin qəbul etdiyi şəxsiyyət” prinsipinə tam uyğun gəlsə də, 1999-cu ildə Jurnalistika fakültəsinə rəhbərlik etməyə ondan qabaq birmənalı etiraz edən Şirməmməd Hüseynov kimi əvvəlcə qətiyyətlə imtina etdi, yalnız rektorun israrlı xahişlərindən sonra razılaşdı. Bu insan bütün vəzifələrin, şöhrətin, dəbdəbənin fövqündə dayanmağı bacaran şəxsiyyət idi.

2002-ci ildə “dostlarım” çox çalışdıqdan sonra üç aylıq olsa da, mənim köməkçi vəzifəsindən çıxarılmağıma nail oldular. Heç kəsin zənglərimə cavab vermədiyi həmin günlərdə Yalçın müəllim iki-üç gündən bir əlaqə saxlayar, əslində ona xas olmayan “canfəşanlıq” üslubunda, həm də böyük səmimiyyətlə “universitetlə bağlı nə işin olsa, mənə de” söyləyib alicənablıq göstərərdi. Sonralar onun yolunun davamçısı olaraq Universitetin Həmkarlar Komitəsinin sədri olanda bu təşkilatın tarixini yazmağa başladım, məlum oldu ki, vaxtilə görkəmli şəxsiyyətlərin rəhbərlik etdiyi bu qurumda heç kəs universitet və kollektiv üçün Yalçın Əlizadə qədər iş görə bilməyib. O, “təmkin atı ilə çox tozanaq atlını ötüb keçməyi bacaran” bir süvari idi.

Dünya üçün bir az çətin olacaq, Yalçın müəllim! Sizsiz günəşin ətrafına fırlanmaq asan məsələ deyil. Səhhətinizlə əlaqədar bir müddət gələ bilmədiyiniz universiteti, fakültəni məsafədən isindirdiyiniz kimi, ruhunuza da dünyamızda saxlayın, bəlkə...

Bizə də, elə dünyamıza da belə ruhlar kömək edə bilər...