Ulduz Qasımın "Badamgözlü" romanından parça..

...Bir gün “Almaz” kinoteatrının yanındakı dayanacaqda avtobusdan düşənlərə yol vermək istəyən Nadir düşməli oldu. Minənlər

elə hücüm çəkdilər ki, o, bir də təzədən avtobusa minə bilmədi.

Hirsli-hirsli yumruqlarını bir-birinə vurub deyindi: “İşə də gecikdim! Nə deyim sizə! İşdən qovmasalar yaxşıdır...”

Bir anlıq ətrafına göz gəzdirdi. Hamıdan aralıda təkbaşına dayanan qızı görəndə gözlərinə inanmadı.“İlahi! Bu ki mənim yuxularımda gördüyüm həmin qızdır! Necə də gözəldir! Elə bilirdim, yuxuda olduğu üçün mənə elə gəlir. Rəhmətlik Nöyzə nənəm yuxuya gələnlərə mələk deyərdi. Sən demə...”

Yavaş-yavaş qıza yaxınlaşdı. Yuxularının qəhrəmanını yaxından görmək istəyirdi. Uzun şabalıdı saçlarını yana tökmüş qız orta

boylu, zərif bədənli idi. Yaradan ona artıq heç nə verməmişdi.

Təəccübdən ağzı açıq qalmış Nadir nə edəcəyini, nə deyəcəyini bilmirdi. “Yoxsa bu da yuxudur?” – deyə düşünürdü. Ətrafındakılar

dönüb ona baxırdılar. Bəziləri gülümsəyir, bəziləri başlarını bulayırdılar, hətta yaşlıların arasında deyinənlər də vardı: “Dəlinin biri dəli! Zəmanənin uşaqlarında abır-həya qalmayıb ha...”. Qızın isə fikri dərsə çatmaq idi. Ətrafda baş verənlərdən xəbəri belə yoxdu.

Özünü danlayırdı: “Gec durmağın nəticəsi belədir. İndi birinci dərsə girə bilməsəm, neyləyəcəm?! Keçən dəfə də professor “Bir

də geciksən, səni dərsə buraxmayacam” dedi...

Gələn avtobusa minmək istəyən qız irəli keçdi və xoşbəxtlikdən özünü içəri ata bildi. Ona diqqət kəsilən Nadir isə nə edəcəyini bilmədi, eləcə avtobusun arxasınca baxıb qaldı. Bu vaxt onunla toqquşan qadının qəzəbli səsi eşidildi:

– Ayağının altına baxa bilmirsən? Ayı armuda baxan kimi nə baxırsan avtobusun arxasıyca? Ahh, bu gənclər, nə istədiklərini,nə etdiklərini bimirlər...

Nadir elə bil yuxudan ayıldı, gözlərini ovuşdurdu: “Yox! Vallah bu yuxu deyildi. Mən onun yanındaydım, neçə vaxtdır, yuxularımdan çıxmayan o badamgözlünü həyatda gördüm...”

Birdən işə gecikdiyini xatırladı:

– Vay, mən ki işə gecikdim! Bu avtobusu da qaçırdım. Axırda qovacaqlar məni!

Onunla toqquşan həmin qadın oğlanın öz-özünə danışdıqlarını eşitdi:

– Əlbəttə, qovarlar! Durub huşsuz-huşsuz qızların avtobusa mindiyinə baxarsansa, olacağı bu idi...

"Badamgözlü"romanından.