Hüseyn Əfəndi

MİNALANMIŞ HEKAYƏLƏR - HEYVA YARPAĞI

...mən gərək Fransada doğulaydım, təzək nədi, soba nədi, bu zəhrimar ölkə nədi ki, biz yaşayırıq...
Doğrusu, mən yağışı çox sevirəm. Ancaq qışda yox, qışda gərəkdir qar yağsın. Düzdür, hələ qışa çox var, amma noolsun, havalar soyuqdur. Bakı kimi bir şəhərdə, dünyanın bu vaxtında evindən çıxırsan k, işə gedirəm, yolun yarısında düşürsən yağışa və lənət şeytana deyib qaçıb girirsən, misalçün, vağzalın altına. Yetim-yesir tökülür üstünə ki, çörək pulu ver, sən də qayıdırsan ki, a zalım balası, hələ siftə eləməmişəm... O da dodağının altında mızıldanır, Allah bilir, nə deyir, amma təxminən bilirsən nə qırıldatdığını: 
“Bəxtəvər başına, heç olmasa sənin siftə eləyəcəyin yer var...”
Bir xeyli başını girləyirsən, nəfəsin daralır, vərəmdən qorxduğun kimi heç nədən qorxmursan, uzaqbaşı islanıb soyuqlayacaqsan, ya banka qoydurarsan, ya da bir-iki pensilin vurdurarsan, vəssalam, yağışın bundan böyük xətası yoxdur. Təzədən çıxıb yerin üstünə, asfalt küçələrindən sel axan şəhəri basıb gedirsən. İşə gedirsən! İş çıxaranın beli qırılsın. İndi oturmuşdun yarızirzəminin üstündəki mərtəbədə və mal peyininin təzəyi sobada korun-korun yanırdı. Ayaqlarını uzadıb kürəyini də söykəmişdin Xəccə nənənin mütəkkəsinə...  Hərdən o biri otağa sarı qışqırırdın: “Ay bacı, mənə bir stəkan çay!” Bacının başı qarışanacan beş-altı səhifə də oxuyurdun Balzakı və elə onda da düşünürdün ki, mən gərək Fransada doğulaydım, təzək nədi, soba nədi, bu zəhrimar ölkə nədi ki, biz yaşayırıq. “Quru çayımız yoxdu, potunu (Rezin çəkməyə bizdə belə deyirlər) gey, get dükana!” belə havada dükan nədi, adam heç məktəbə getməz. “İçmirəm çay!” Bəli, sən içmirsənsə, problem yoxdu. O birilər kəkotu da, heyva yarpağı da dəmləyə bilərlər.
Sənə elə gəlirdi ki, Bakı – Balzak deməkdi, Bakıya gedən kimi Mariya Mediçi çıxacaq qarşına və dünyanın hər sifətini göstərəcək sənə... Amma doğrudan da, Bakı elə Balzakdı – Qobsenin anbarıdı Bakı, amma sən fransız deyilsən, canım. Sən başıyla ayaqlarının ucu arasında vurnuxan balaca bir müsəlman kişisisən ki, çətir götürməyi də ayıb sayırsan...
Neçə ildir evinizin damındakı sınıq şiferləri dəyişməyə can çəkirsən. Nədi, cəmi iki saatlıq işdi. Deyirsən yayda düzəldərəm, yay gəlir, yadına düşmür, yağışlar başlayanda da evdən, sobanın yanından aralanmırsan.
Gələn yay... Gələn yay... Belə-belə illər ötüb keçdi.
İndi sən bu yağışda da gedib o evə əl gəzdirməyə hazırsan. Amma gedə bilmirsən, çünki o kənd indi Arazın qırağında yandırılmış damından birbaşa göyə baxır. Və damcılar şırıltıyla içində təzək yanan sobanın dəmirinə dəyib inildəyir: “CIZZ...”