Tədqiqatçılar videokonfrans və onlayn öyrənmənin ənənəvi üz-üzə ünsiyyətdən daha çox yorğunluğa səbəb olduğunu nümayiş etdirə biliblər. COVID-19 pandemiyasından bəri virtual qarşılıqlı əlaqələrin artması yeni bir problem yaratdı. Həddindən artıq və ya uyğun olmayan video rabitə səbəbindən yorğunluq və əlaqənin kəsilməsi ilə xarakterizə olunan bu növ tükənmə əvvəllər yalnız insanların sorğuları və öz hesabatları vasitəsilə öyrənilmişdir. Tədqiqatçılar onlayn universitet mühazirələri kontekstində videokonfrans yorğunluğunu araşdırmaq üçün kollec tələbələri ilə nevroloji tədqiqat apardılar. Subyektlər həm ənənəvi sinif otağında üz-üzə, həm də videokonfrans vasitəsilə onlayn keçirilən mühazirələrdə iştirak ediblər. Daha sonra iki eksperimental şərait bir-biri ilə müqayisə edildi. Tədqiqat qrupu yorğunluq parametrlərini həm elektroensefaloqrafiya (EEQ) və elektrokardioqrafiya (EKQ) əsasında, həm də anketlərdən istifadə edərək neyrofizioloji olaraq ölçdü. Bu, onlara obyektiv fizioloji parametrləri və subyektiv hissləri qeyd etməyə imkan verdi.Video konfrans yorğunluğunu başa düşmək vacibdir, çünki o, fərdi rifah, şəxsiyyətlərarası münasibətlər və təşkilati ünsiyyətə geniş təsir göstərir. Texnologiya dövründə yaşamağımızın çox üstünlükləri var. Lakin nə qədər üstünlüklərə malik olsa belə, yorucu tərəfləri də var. Günümüzdə ən çox istifadə edilən proqramlardan biri də "Zoom"dur. Buna görə də videokonfranslar kifayət qədər yoruculuğa malikdirlər.