Hümbət Quliyev:
Yarpaq
(esse)
Payız gəlmişdi, havalar soyuyurdu.
Digər yarpaqlar kimi onun da rəngi solmağa başlamışdı. İlk əvvəl soyuqdan müvəqqəti xəstələndiyiyini düşündü. Amma qonşu yarpağın dedikləri onu məyus etmişdi; " biz hamımız solub budaqlardan yerə töküləcəyik."
Bu fikir onu rahat buraxmırdı, axı ona öz həyatı çox gözəl gəlirdi. O, agacın yuxarı, günəş düşən tərəfindəydi. Hər gün o, günəşin çıxdığını seyr edə bilirdi, onun üzərinə düşən isti şüalarından xoşhallanırdı. O, olduğu budağa tez- tez quşlar oturardı, onların şən nəğmələrinə həvəslə qulaq asmaqdan həzz alırdı.
Başını döndərib bir az aralıda bitən yarpaqdan soruşdu: - sən də bizim yerə düşəcəyimizdən xəbərdarsan?
- Əlbəttə.
- Axı, biz niyə olduğumuz bu gözəl yeri tərk etməliyik? Mən bunu istəmirəm. Heç yerə də düşməyəcəyəm!
Qonşu yarpaq xəfifcə titrəyib dedi, bu bizim yarpaq həyatımızdlr. Hər şeyin sonu var, bu da bizim taleyimizdir.
Qabaqdan qış, kəskin soyuqlar gəlir.
Ağac özünü soyuqdan qorumaq üçün bizi yerə tökəcək.
- Yerdə bizimlə nə olacaq?
- Torpağa qarışacayıq, hansı ağacın dibinə düşsək, sonradan suya qarışıb köklər vasitəsilə qalxıb bir də gələcəkdə budaqlarda yarpaq ola biləcəyik.
Son fikir ona təsəlli oldu, deməli onun gələcəyi vardı...
Qonşu yarpaq üzünü ona tərəf çevirib, başqa yarpaqların eşitməməsi üçün yavaşca dedi, - hələ uçmaq şansımız da olacaq.
- Uçmaq?
- Hə, görürsən, biz hündürdəyik. Yerə düşənə qədər bir və son dəfə uçacayıq.
O, quşların uçduğunu tez- tez görürdü, onlara həsəd də aparırdı.
- Axı bizim qanadlarımız yoxdur, biz necə uça bilərik?
- Biz tək qanad kimiyik, yerə düşənə qədər uçmaq imkanımız olacaq və bir az da yavaşdan dedi, külək olsa, lap çox uça biləcəyik, hətta olduğumuz ağacdan da yuxarılara qalxa biləcəyik.
Son fikir ona çox maraqlı gəldi. O, həmişə daha yuxarı qalxıb ətrafı da görmək istəyirdi. Quşların bir dəfə danışığından başa düşmüşdü ki, yaxında dəniz də var.
O, dənizi görməyi arzuladı…
Günlər bir- birini əvəz edir, havalar lap soyuyurdu. Onu bir fikir də düşündürürdü, bəlkə o, digər yarpaqlar kimi deyil, bəlkə o, budaqda yaza qədər qalacaq, sonradan yenə yaşıllaşacaq?
Gecə külək əsməyə başladı, o, olduğu budaqdan bərk yapışdı. Bütün gecəni onu yerindən çıxarmağa çalışan küləyə müqavimət göstərdi, səhər çıxacağına və güc alacağına ümid etdiyi günəş də görünmədi. O, taqətdən düşmüşdü, saplağı onu daha saxlamaq gücündə deyildi. Qonşu yarpaqların bir- bir düşməsi də onun əhvalını korlayırdı, artıq dost saydığı qonşu yarpağı yerində görməyəndə təşvişə düşdü, aşağı onu görmək ümidi ilə baxdı, amma heç nə görmədi. Birdən elə bil külək kəsdi. O, ümidləndi. Yox, mən qalacağam!
Günəş çıxsa, güc toplayıb yenə müqavimət göstərəcəyəm. Axıra qədər dözəcəyəm, bacararam. Küləyin olmamasından istifadə edib saplağını bir az boşaltdı, dincəmək istədi. Elə bu an kəskin külək onu yerindən qopardıb yuxarı qaldırdı. O, uçurdu.
Çox maraqlı hiss keçirirdi. Yuxarıdan aşağı baxıb çoxlu ağaçlar gördü. O, tək deyildi, ətrafında özü kimi yarpaqlar uçuşurdu. Tək olmadığını görəndə, qorxu hissi də nisbətən azaldı.
Fırlana- fırlana ətraflara boylandı. Sol tərəfdə ağacların heç olmadığı böyük ərazidə, bir mavi yer gördü. Bu mavi yer tərpənir, bir hissəsi qalxıb, digər hissəsi enirdi. Bu o eşitdiyi dəniz deyildimi?
Əgər dəniz budursa, çox gözəldir,-o düşündü. Bu nədir, külək onu düz dənizə tərəf aparırdı. Əvvəl buna sevindi, dənizə yuxarıdan baxmaq necə də maraqlı olardı…
Külək onu dənizə yaxınlaşdırdıqca onu narahatlıq bürüdü, o, axı bir ağacın dibinə düşməlidir ki, sonradan həmən ağacın yarpağı olsun. Özlüyündə qəşəng yarpaqlı ağacın yarpağı olmağı arzulamışdı da. Dənizə düşsə necə olacaq, arzuları puç olar. Külək israrlı idi, onu düz dəniz istiqamətində aparırdı. Onun müqavimət belə göstərmək gücü yox idi. Birdən o külək burulğanına düşdü və daha sürətlə fırlanmağa başladı. Aşağıda dənizə yaxın son ağaclar göründü. O, belə gözəl ağaclar hələ görməmişdi,onlar yaşıl idilər! Olduğu boz,solmuş yarpaqlı ağaclardan sonra yamyaşıl yarpaqlı ağaclar görmək ona qəribə gəldi: bu ağacların yarpaqları solmur, deməli. Həmşəyaşıl yarpaqlı ağaclar! Olduğu külək burulğanı onu aşağı apardı və o, həmşəyaşıl ağacların birinə ilişib onun dibinə düşdü. Düşdüyü yer bir az çala olduğundan külək onun üstündən bir neçə dəfə keçdi və onu təkrar qaldıra bilmədi, o, hətta elə bil onu itirmiş küləyin təəssüf dolu səsini də eşitdi.
Sakitlik çökdü. Aşağıdan yuxarı bu gözəl, ağaca baxdı, onun qəribə, nazik, incə, yaşıl yarpaqlarını məmnuniyyətlə seyr etdi.
Qaranlıq düşür, onu yuxu aparmağa başlamışdı, o, bağlanmaqda olan gözlərini açıb, son dəfə gözəl yarpaqlara baxıb gülümsəyərək gözlərini yumdu…
Hümbət Həsənoğlu
03 Comments
High Life tempor retro Truffaut. Tofu mixtape twee, assumenda quinoa flexitarian aesthetic artisan vinyl pug. Chambray et Carles Thundercats cardigan actually, magna bicycle rights.
Farm-to-table selfies labore, leggings cupidatat sunt taxidermy umami fanny pack typewriter hoodie art party voluptate cardigan banjo.
VHS Wes Anderson Banksy food truck vero. Farm-to-table selfies labore, leggings cupidatat sunt taxidermy umami fanny pack typewriter hoodie art party voluptate cardigan banjo.