Məmməd Əvəzoğlu:

Samanlıq bizə seyranlıq idi

(uşaqlıq xatirələri)

Nə gözəl günlər idi, onda mehribanlıq idi,

Adı insan olanın xisləti insanlıq idi.

Ötən əyyamda dürüst,yaxşı adamlar çox idi,

Zənn edirdim hamısı cənnəti-rizvanlıq idi.

Ağac əkmək, calamaq sirrini öyrətdi bizə,

Mənim Əkbər babamın sevdiyi bağbanlıq idi.

Hər diyarda nə qədər dost-tanışı vardı onun,

Evimizdə çoxunun qisməti mehmanlıq idi.

Anam da təndir üçün kündələyərdi xəmiri,

İsti təndir çörəyi canlara dərmanlıq idi.

"Bəxtiyar"da çəkilən oğru uşaqlar da bizik,

Elə bil qonşuların bağları ehsanlıq idi.

Qız ilə oğlanın heç fərqini də bilməz idik,

Dalaşıb küsməyimiz də elə bir anlıq idi.

Soyaraq koldibini duzla yeyərdik o zaman,

Çöldə dovşan balalar bizlərə qurbanlıq idi.

İlin hər fəsli ola, çayda çimərdik həmişə,

Su olan gölməçələr bizlərə sultanlıq idi.

O zaman bolluq idi, əllə tutardıq balığı,

Balığı közdə qızartmaq gözəl axşamlıq idi.

Əmim oğlu məni yoldan çıxarardı arada,

Abının da həyəti girməli bostanlıq idi.

Yadımdadır o zaman tut bağımız vardı bizim,

Həmişə oynamağa bir gözəl ormanlıq idi.

Çox gedərdik meşəyə, həm də Talış dağlarına,

Bol idi orda moruq, əsl firavanlıq idi.

Ey Məhəmməd, şən həyat yalnız uşaqlıqda olub,

O zaman hətta samanlıq bizə seyranıq idi.

Məmməd Əvəzoğlu.10.04.2025.