Məmməd Əvəzoğlu:

Olmaz.İbrətnamə

Hər gün açılan bəxtinə nurlu səhər olmaz,

Namərd adamın söylədiyi xoş xəbər olmaz.

Canan o gözəldir ki, onun nazı gözəldir,

" Can ver elə cananə", canın bisəmər olmaz.

Daş üstdə zərif gül bitirən də Odur ancaq,

Allah da rəva bilməsə zirin zəbər olmaz.

Sən gözləmə ki, sərv əkəsən, alma dərərsən,

Ərşə ucalar, qol-budağında bəhər olmaz.

Eşşək də yeyir, at da yeyir arpa- samandan,

Bihudə cəfa çəkmə, qatırdan kəhər olmaz.

İnsan odur öz haqqını zəhmətlə qazansın,

Mərdin çörəyin həzm edən övlad hədər olmaz.

Dünya haram üstündə bu gün bərqərər olmuş,

O qanda haram varsa, o canda hünər olmaz.

Nə qaldı o Şümrün, Yezidin xanimanından?

O xanə halalla yaranıb, dərbədər olmaz.

Təlim elə sən çaqqalı, min bir ədəb öyrət,

Çaqqal kimi öz xisləti var, şiri- nər olmaz.

İnsanı həlak eyləyən öz nəfsidir ancaq,

Pak olsa onun qəlbi, dilində zəhər olmaz.

Mən,mən deyən insanları çox uddu bu torpaq,

Aqil kişi bu ənənədən bixəbər olmaz.

Dünyanı yedirtsən də ona, yad elə yaddır,

Öz millətinə dal çevirən bəxtəvər olmaz.

Dünyanı tutub qalmağa maildi bu insan,

Mövti- mələyə xəlq olunandan nəmər olmaz.

Sən nəzm elə, ellər oxuyar, bəlkə, Məhəmməd,

El sevməsə, şair, qəzəlindən əsər olmaz.

Məmməd Əvəzoğlu