Hümbət Quliyev:

Qarğa qədər ömrüm olsaydı, mən də tələsmədən yazılarımı bölüşərdim

FB- dostlarıma

Srağagün bir yaxın dostum mənə dedi: -Doktor, FB- də yazılarını çox qoyursan. FB- ni açırsan, Hümbət Həsənoğlunun aforizmləri, baxırsan, Hümbət Həsənoğlunun novellaları, hekayələri...

Camaat yorulur səndən. Nə qədər səni görmək olar?

Az- az qoy yazılarını, qoy camaat səni gözləsin, darıxsın.

Əslində dostum düz deyir, haqlıdır. Ümumiləşdirməyi heç nədə xoşlamıram, amma kiçik bir ümumiləşdirmə edəcəyəm.

Məğz odur ki, insanlar istənilən sahədə qabağa çıxanları sevmirlər.

Tarix boyu da irəli çıxmaq istəyən insanları tapdalamışıq, sürgünə göndərmişik, dərisini soymuşuq. Bu fenomen təkcə bizə deyil, ümumən insanlığa xasdır. Belə olmasaydı heç cəhənnəm adlı məfhum da olmazdı.

Cəhənnəm adlı məfhum olmasaydı heç dinlər də yaranmazdı, çünki bütün dinlərin məğzi insanları cəhənnəmlə qorxutmaqdır.

Azərbaycanlı olduğu ilə qürur duyduğumuz, heykəl qoyduğumuz Nəsimi bu gün aramızda peyda olsa, ona sevinəcəyimizə əmin deyiləm. Biz Nəsimiyə yalnız 600 ildən sonra qayıda bilmişik.

Məncə, istənilən yaradıcı insana obyektiv qiyməti onun bütün müasirləri ölüb gedəndən sonra verilə bilir.

Feysbukda da səni tanımayan, səni heç vaxt görməyən insanlar sənin statuslarına daha səmimidirlər. Şəxsən səni tanıyan insanlar sənin şəxsi keyfiyyətindəki qüsurların şüşəsindən sənin yaradıcılığına baxırlar.Onlar çox vaxt sənin yazdığına deyil, sənin özünə reaksiya verirlər.

Dostumun dediklərini mən yaxşı başa düşürəm, həyat təcrübəm də bunu təsdiqləyir.

Sizə məsləhət görmədiyim bir adətimi açıqlayıram. Mən hər gün səhər bir acı badam yeyirəm. Acı badamın zəqqutun kimi acılığı var. Mən o acılığı bütün vücudumla hiss edirəm. O acı badamla mən kamerton kimi özümü qarşıdakı günə kökləyirəm. O acılıqdan sonra nə etsəm mənə şirin gəlir. İnsanlar da nə etsələr belə, o acılıqla müqayisədə mənə yaxşı görünürlər.

Dostuma dedim ki, mənim qarğa qədər ömrüm yoxdur axı! Qarğa qədər ömrüm olsaydı, mən də tələsmədən yazılarımı bölüşərdim.

Ən vacibi, mən özüm üçün yazıram.

Əgər düşünsəm ki, görəsən mənim haqqımda kim nə düşünəcək, şəxsən mən yaza bilmərəm. Elə yazsam, ən yaxşı halda bayram məqaləsi alınar.

Feysbukun gözəlliyi də odur ki, burada hər kəsin öz səhifəsi var və heç kim, heç kimin yerini dar edə bilmir.

Öz səhifəmdə, elə özüm üçün yazmaqda davam edəcəyəm. Yazımı oxuyub reaksiya verənlərə də, verməyənlərə də uğurlar diləyirəm və onların yadına salıram ki, onların da qarğa qədər ömürləri yoxdur.

P.S. Ağlıma gəldi ki, növbəti novellamı qarğalardan yazım.

Hümbət Həsənoğlu