Mirmahmud Mirəlioğlu:

Ruhu Şad, Məkanı Cənnət OLsun.

Qiymətli İNSAN idi.

Kəramət Sahibi OLan Hacı Həbib, Baba Pünhan haqqında - "BİZİM ADAM" qiymətli təqdimatını verirdi...

Çoxlu xatirələr yada düşür...

Hava limanında diplomatik pasportum "müsadirə" olunub, təyyarə pilləkənlərindən geri qaytarıldım... Ləğv olunan biletin faizindən mənə çatan, geri qaytarılan paranın hamısına Baba Pünhanın kitablarını aldım, sərhədçilərə və gömrükçülərə hədiyyə etdim...

Təbii ki, silahdaşlara, dostlara da bu hədiyyədən pay düşdü...

Baba Pünhanın izdihamlı dəfnində iştirak etmək ağırlığını yaşadım...

Həmişə yaşayacaq bir VƏTƏNDAŞ!

Təşəkkürlər, Elman bəy.

 

Hafiz Rüstəm:

Bu S.Vurğunun "26-lar" poemasından iqtibas edilib : Bakının dərdi var, Bakı xəstədir, Könül intizarda, göz yol üstədir) Elə buna görə də o misra hər iki tərəfdən dırnaq işarəsilə verilməli idi. Qoy köhnə nəşriyyat redaktoru kimi əvvəlcə iradımı bildirim. Axı bu qələm adamının canı və ruhu, yaradıcılıq zirvəsi əruzda qəzəl janrında yazdığı, sosşəbəkələrdə geniş yayılmış satirik şeirlərdə öz parlaq əksini tapıb. O orijinal satiralarından birisini bu mətnə əlavə etsəydin, yerinə düşərdi.

Baba Pünhana rəhmət, Sənə də can sağlığı diləyirəm, Elman Eldaroğlu !

QEYD. Başlıqlar "Facebook" sosial şəbəkəsindəki başlıqla eynilik təşkil edir.

Elman Eldaroğlu:

RUH ADAMI

Yaşasaydı noyabrın 5-i Baba Pünhanın 76 yaşı tamam olacaqdı...

Baba Pünhan ruh adamı idi. On üç yaşından şeir yazmağa başlasa da, ölkədə elə də tanınmırdı. Onu geniş oxucu kütləsinə ilk dəfə “ANS” kanalının “Qulp” verilişi tanıtdı. Hacı Mailin rəhbərlik etdiyi "Füzuli məclisi"nin üzvü idi. "Təzəpir" məscidində təşkil olunmuş yığıncaqda mükafatlar təltif olunarkən, “Füzuli məclisi”nin fəal iştirakçısı kimi "Paklıq" mükafatına layiq görülmüşdü...

1948-ci il noyabr ayının 5-də Bakı şəhərinin Kürdəxanı qəsəbəsində dünyaya göz açmışdı. Məhəmməd Əmin Rəsulzadə qəsəbəsindəki 99 saylı məktəbin 8-ci sinfini bitirib Bakı Rabitə Texnikumuna daxil olmuşdu. Oranı başa vurduqdan sonra Bakı Metropolitenində mexanik işləməyə başlamışdı və 25-il həmin yerdə işləmişdi...

Metroda işlədiyi ilk vaxtlarda "Metro" qəzetində kiçik həcmli şerləri və qəzəlləri çap olunub. Yaradıcılığa lirik qəzəllərlə başlasa da, nəzm formasında bir neçə poema, sərbəst şeir, məhəbbət ruhlu qəzəllər və bir neçə kitabı ondan yadigar qalıb...

Baba Punhan həm də imanlı adam idi, ibadətindən qalmazdı. 1997-ci ildə Məşhəd, 2000-ci ildə isə Həcc ziyarətlərində olmuşdu. 2004-cü il aprel ayının 17-də əlli altı yaşında ikən vəfat edib. Sonda, şairin ömrünün son illərində qələmə aldığı “Bakının dərdi var” şeirini təqdim edib ruhuna Allahdan rəhmət diləyirəm…

Yorğundur, yatmayır haçandan Bakı,

Doyub yad ellidən, qaçqından Bakı.

Üzülüb, öləcək acından Bakı,

Məğrur görünsə də o can üstədir,

Bakının dərdi var, Bakı xəstədir.

Yaltaqlar dəstəsi baş alıb gedir,

Qeyrət yavaş-yavaş boşalıb gedir,

Məktəbli qızlar da qaş alıb gedir,

Ərli də, ərsiz də bir həvəsdədir.

Bakının dərdi var, Bakı xəstədir.

Əsrlər itirdik illər içində,

Qanqallar bitirdik güllər içində,

Çaqqallar dolaşır ellər içində,

Aslanlar, pələnglər daş qəfəsdədir,

Bakının dərdi var, Bakı xəstədir.

O, Cıdır düzüyçün çadır ağlayır,

Çadır övladıyçün Cıdır ağlayır,

Namus itkin düşüb abır ağlayır,

Köməksiz qız-gəlin dəstə-dəstədir.

Bakının dərdi var, Bakı xəstədir.

Sən ey “Qız qalası” qalasan hələ?

Səni həmişə qız qalasan hələ.

Dərdini Pünhana qala sən hələ,

Ta ki, göz yollarda qulaq səsdədir,

Bakının dərdi var, Bakı xəstədir...

Elman Eldaroğlu