Elçin Səlimov: 

AĞIR İTKİ

Nədən başlayım , necə başlayım ki , ürəyim təskinlik tapsın. Kimi qınayım ? Özümü yoxsa zamanı , sənimi qınayım , yoxsa dünyanı. Bilmirəm ... Bircə onu bilirəm ki , ölüm haqdır və sən artıq bizimlə deyilsən. Xəstəliyini , müalicəni davam etdirsəydin , bəlkə onu enmişdin və bu gün də yaşayırdın. Səssizliyə qapıldın və heç kimə şikayət etmədən , heç kimi incitmədən aramızdan yavaş-yavaş çəkilib getdin. Amma nə etmək olar ? Belə olacaqmış.

Ölüm bu dünyanın ən ağır dərdidir və onun əlində bütün insanlar çarəsizdirlər. Biz də çarəsiz qaldıq və əlimizdən heç nə gəlmədi , bircə arxanca göz yaşı axıtmaqdan başqa.

Biz dörd qardaş idik və səni çox uzaq yola uğurladıq . Qardaş itkisi ağır olur deyirlər. Biz atamızı və anamızı son yolçuluğa uğurlayanda , ölüm mənə bu qədər təsir etməmişdi. Çünki onda mən çox gənc idim və bəlkə də , həyatı tam dolğunluğu ilə başa düşmürdüm. Bəlkə hələ çox şeyi bilmirdim , həyatın əslində necə olduğunu , olduğu kimi anlamırdım. Elə ona görə də , o vaxt onların itkisi mənə o qədər təsir etməmişdi. Amma sənin itkin məni elə yandırdı , elə yandırdı ki , mən hələ uzun müddət özümə gələ bilməyəcəyəm. Amma fərqi yoxdur , ölüm elə ölüm , itki elə itkidir. Sadəcə , dəyişən bir məsələ var . Mən o vaxt çox gənc idim. Bu gün artıq hər şey dəyişib. Artıq xeyli yaşlanmışam. Zamanın gərdişi başıma o qədər oyunlar açıb ki , bu yaşıma , bu vaxtıma çatana qədər . Deməli belə olmalı imiş . Vaxt ötür , zaman dəyişir və insanlar da ona uyğun olaraq dəyişirlər. Bir formadan başqa formaya düşürlər və həyatlarını da ona uyğun yaşayırlar.

Əziz qardaşım . həyat davam edir və onu biz yaşamalıyıq. Ölümə , itkilərə baxmadan . Çünki bu həyatın qanuna uyğunluğudur , biri gedir və o biri gəlir. Bir həyat qurtarır və digəri başlayır.

Nə isə ...

Çox yazmaq da istəmirəm . Onsuz da kövrək olan qəlbimi sən bir daha kövrəltdin. Bu elə belə də davam edəcək. Çəkdiklərim və bundan belə çəkəcəklərim mənə yetəcək. Amma bir şeydən arxayın ol ki , son yolçuluğa öz qardaşlarının , əzizlərinin və doğmalarının , həmçinin öz el-obanın çiyinləri üstə getdin. Qardaş , bacıların və qalanlar arxanca göz yaşı axıtmaqdadırlar...

Əlvida , əziz qardaşım. Allah səni qəni-qəni rəhmət eləsin. Ruhun şad , məkanın cənnət olsun. Behiştliyə qovuşasan.

KÖÇDÜN

Niyə aramızdan çəkilib getdin ,

Yoxsa bu dünyamız , sənə dar gəldi ?

Bizi təkbaşına qoyub getdin ,

Halınla barışmaq sənə ar gəldi ?

Nədən bəxtimizə yazılan yazı ,

Biz istəyən kimi olmur ,a qardaş.

Ölüm ləbuddusa , həm haqdır azı ,

Öz yerin bir daha dolmur , a qardaş.

Getmisən , arxanca gör neçə baxış ,

Arzular , istəklər dondu , elə bil .

Hamar yol qurtardı , başladı yoxuş ,

Dərdlərin çiynimə qondu , elə bil.

Nisgilli ürəyim de , necə dözsün ?

Qardaş itkisinə , kədərə , dərdə .

Kim məni incitsin , özünü üzsün ,

Gələndə baxmayır bərəyə , bəndə .

Dörd idik ailədə , biri azaldı ,

Dərd idik düşmənə , biri azaldı ,

Mərd idik millətə , biri azaldı ,

Nigaran qoyub sən bizi köçdün .

ELÇİN SƏLİMLİ .

16.05.2024.